Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej (2024)

Zakres działalności:

Nasza Klinika zajmuje się pełnym zakresem leczenia chorób układu moczowego i męskich narządów płciowych, stosując sprawdzone, minimalnie inwazyjne metody leczenia w zakresie onkologii urologicznej, leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, leczenia urazów układu moczowego i męskich narządów płciowych, rozpoznawania i leczenia zaburzeń czynnościowych dolnych dróg moczowych, leczenia wszystkich postaci nietrzymania moczu, chirurgii naprawczej dróg moczowych i uszkodzeń popromiennych, urologia dziecięca (głównie kamicy, odpływów pęcherzowo-moczowodowych i spodziectwa), diagnostyka i leczenie męskiej niemocy płciowej. Klinika specjalizuje się w leczeniu kamicy moczowej z wykorzystaniem wszystkich nowoczesnych metod zabiegowych (ESWL, zabiegi endoskopowe i laparoskopowe) – przed ponad 25 laty Klinika jako pierwszy ośrodek w Polsce dysponowała tymi procedurami. Wszystkie świadczenia zdrowotne wykonywane są w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Wyposażenie Kliniki to 4 Sale operacyjne odpowiednio wyposażone do przeprowadzania pełnego spektrum zabiegów urologicznych (otwartych, przezcewkowych, laparoskopowych i endoskopowych).

Pracownia urodynamiczna
Pracownia diagnostyki obrazowej
Pracownia ESWL
Sala cystoskopowa

Posiadana aparatura:

• aparat do prowadzenie zabiegów litotrypsji falą uderzeniową generowaną pozaustrojowo ESWL;
• nowoczesny cyfrowy aparat Rentgenowski zintegrowany ze stołem operacyjnym do przeprowadzania diagnostyki urologicznej oraz wykonywania zabiegów kamicy moczowej (URS i PCN, RIRS);
• laser holmowy;
• 3 tory wizyjne , w tym 3D, 4 K oraz Narrow band;
• zestaw narzędzi i instrumentów laparoskopowych;
• instrumentarium endoskpowe;
• koagulacja bipolarna i urządzenie szczelnego zamykania naczyń – Ligsure;
• nanoKnife – urzadzenie do niszczenia nowotworów metodą nieodwracalnej elektroporacji;
• cystofiberoskopy giętkie;
• ureterorenoskopy giętki;
• nefroskopy;
• liczne cystoskopy, resektoskopy i uretrotomy;
• zestaw do neuromodulacji przezkrzyżowej.

Stosowane zabiegi, metody leczenia i diagnozowania:

Urologia to dział medycyny i nauki o schorzeniach i wadach rozwojowych układu moczowego u kobiet i moczowo-płciowego u mężczyzn, o ich przyczynach, rozpoznawaniu i leczeniu. Zajmuje się zarówno leczeniem operacyjnym, jak i zachowawczym. Urologia jest ściśle związana i innymi dziedzinami medycyny: onkologią, nefrologią, ginekologią, chirurgią i endokrynologią.

Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej zajmuje się pełnym spektrum diagnostyki i leczenia chorób układu moczowego i męskich narządów płciowych, stosując tradycyjne i minimalnie inwazyjne metody leczenia, w tym laparoskopię oraz endoskopię

Zajmujemy się leczeniem:

• nowotworów urologicznych,
• nietrzymania moczu,
• kamicy układu moczowego,
• operacjami naprawczymi (w tym po radioterapii),
• chirurgią cewki i prącia,
• andrologią,
• neurourologią.

Główne osiągnięcia i współpraca:

Klinika specjalizuje się w leczeniu kamicy moczowej z wykorzystaniem wszystkich nowoczesnych metod zabiegowych (ESWL, zabiegi endoskopowe i laparoskopowe) – przed ponad 25 laty Klinika jako pierwszy ośrodek w Polsce dysponowała ww. procedurami.

Lekarze Kliniki cały czas podnoszą swoje kwalifikacje zawodowe i naukowe. Prowadząc badania w obszarze całej urtologii opracowali kilka innowacyjnych metod terapeutycznych, dzięki którym możemy jeszcze lepiej leczyć naszych Pacjentów. Aktualnie zajmujemy się:

1. Neurologią.
W ramach neurourologii prowadzone są badania nad unerwieniem dolnych dróg moczowych oraz badania odnośnie możliwości przywracania prawidłowej czynności dolnych dróg moczowych u pacjentów ze schorzeniami układu nerwowego oraz opracowywania nowych metod terapeutycznych. Badania pozwoliły na wdrożenie niektórych neurotoksyn (resiniferatoksyna, kapsaicyna, toksyna botulinowa ) do praktyki klinicznej.Ponadto badania przyczyniły się do powstania kilku schematów diagnostyczno-terapeutycznych, a także wytycznych międzynarodowych omawiających diagnostykę i leczenie nieurogennych zaburzeń mikcji.

2. Uroginekologią.
Dzięki badaniom nad etiopatogenezą i nowymi możliwościami leczenia nietrzymania moczu możliwe było wprowadzenie techniki stymulacji mięśni okołocewkowych do ramamentarium leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. W odniesieniu do wysiłkowego nietrzymania moczu oceniane i wdrażane są minimalnie inwazyjne techniki operacyjne oraz prowadzone badania odnośnie zwiększania skuteczności leczenia operacyjnego.
Cały czas oceniane i wdrażane są metody selektywnej neurolizy z użyciem neurotoksyn (pierwsze na świecie podanie toksyny botulinowej do pęcherza nadreaktywnego idiopatycznego) oraz metody leczenia z użyciem stymulacji elektrycznej blokującej przewodnictwo nerwowe (SNS).

3. Patofizjologią gruczołu krokowego i przeszkody podpęcherzowej oraz minimalnie inwazyjne metody leczenia przeszkody podpęcherzowej.
W ramach tych prac wdrażane są metody leczenia przeszkody podpęcherzowej (mechanicznej i czynnościowej), w tym techniki minimalnie inwazyjne (zastosowanie różnego rodzaju laserów, zastosowanie neurotoksyn). Oceniane i wdrażane są też nowe techniki diagnostyczne (minimalnie inwazyjne badania urodynamiczne).

4. Przewlekłymi zespołami bólowymi miednicy mniejszej.
Chcąc jeszcze lepiej pomóc naszym pacjentom prowadzone są badania zmierzające do opracowania nowych biomarekrów przewlekłego stanu zapalnego w dolnych drogach moczowych oraz badania zmierzające do ustalenia wzoru zaburzeń neuropatologicznych w przebiegu zespołu bolesnej miednicy. Opracowanie takiej diagnostyki neuropatologicznej ma na celu indywidualizację terapii w zależności od rodzaju stwierdzanych zaburzeń.

5. Onkourologią.
Aby lepiej i szybciej rozpoznawać i leczyć nowotwory poszukujemy nowych, bardziej czułych i swoistych biomarkerów dla raka pęcherza i raka gruczołu krokowego. Badania w obszarze raka nerki, raka pęcherza i raka prostaty obejmujące badania epidemiologiczne we współpracy z KRN i NFZ. Badania zmierzają do powstania opracowań rejestrowych, które będą podstawą do oceny sposobu leczenia tych nowotworów w Polsce.

6. Niepłodnością męską i chirurgią rekonstrukcyjną prącia.
W Klinice zostały wprowadzone innowacyjne metody operacji niepłodności oraz operacji prącia.

7. Kamicą układu moczowego.
Będąc w latach 90-tych pierwszą w Polsce Klinika leczącą kamicę w sposób minimalnie inwazyjny, nadal stosujemy i udoskonalamy te metody. Dzięki wprowadzeniu nowoczesnych urządzeń dooperacji kamicy przez moczowód możemy leczyć minimalnie inwazyjnie praktycznie każdy rodzaj kamicy.

Historia Kliniki Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej UCK WUM

Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej należy do prestiżowego grona europejskich ośrodków urologicznych o wieloletniej historii i tradycji. Warszawskie środowisko urologiczne w okresie powojennym wyróżniało się wybitną chęcią nadania urologii właściwej rangi wśród dyscyplin medycznych oraz ostatecznego wydzielenia tej dziedziny z chirurgii ogólnej. Dzięki temu stołeczna Klinika jest jedną z najstarszych w Polsce, zaś nieustanne zaangażowanie jej pracowników pozwala pozostawać Ośrodkowi w ścisłej czołówce polskich i europejskich Klinik urologicznych.

Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej UCK WUM mieści się w Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus. Jest to jedna z najstarszych, funkcjonujących wciąż placówek szpitalnych. Szpital powstał z inicjatywy misjonarza Piotra Gabriela Baudouina w 1732 roku. Początkowo zajmował pomieszczenia przy ulicy Krakowskie Przedmieście, funkcjonując pod nazwą „Dom Podrzutków”. Po kilkunastu latachszpital przeniesiono do budynku przy obecnym placu Powstańców Warszawy (wówczas plac Warecki) i zmieniono – na mocy dekretu króla Augusta III – nazwę szpitala na „Szpital Generalny Dzieciątka Jezus” w 1758 roku. W obliczu szybkiego rozwoju Warszawy, pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę nowej siedziby szpitala przy ulicy Lindleya, która zaczęła funkcjonować w 1901 roku i nieustannie funkcjonuje w tym miejscu do dziś.

Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus był jednym z pierwszych polskich szpitali, w których leczono pacjentów z chorobami układu moczowego i męskiego układu rozrodczego. Początkowo, gdy urologia nie była jeszcze oddzielną specjalnością lekarską, ową działalnością parali się chirurdzy. Idea powołania uniwersyteckiej kliniki urologicznej w Warszawie powstała bezpośrednio po II Wojnie Światowej, zaś pierwsze działania organizatorskie datuje się na rok 1947. Przedsięwzięcie było o tyle trudne, iż w owym czasie nie było w Szpitalu wydzielonych pomieszczeń, które miałyby stanowić siedzibę kliniki, zaś jedyny polski profesor urologii, mogący objąć funkcję kierownika kliniki, zamieszkiwał w Krakowie. Mimo to, na mocy dekretu prezydenta Bolesława Bieruta, prof. Stanisław Laskownicki został mianowany profesorem nadzwyczajnym Kliniki Urologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego w 1948 roku i zostało mu powierzone trudne zadanie organizacji Kliniki. Do pierwotnego zespołu Kliniki należeli ponadto adiunkt dr n. med. Stefan Wesołowski oraz asystent dr n. med. Jan Falkowski. Wobec znacznych trudności organizacyjnych prof. Laskownicki zrezygnował z kierowania stołeczną Katedrą Urologiczną po dwóch latach.

Klinika Urologii rozpoczęła realną działalność kliniczną 1 stycznia 1951 roku. Kierownikiem Kliniki został mianowany prof. Zygmunt Traczyk, który zapewnił sale chorych i sale operacyjne na bazie zasobów III Kliniki Chirurgicznej, mieszczącej się wówczas w pawilonie VI szpitala. Początkowo Klinika obejmowała 45 łóżek rozmieszczonych w 4 salach chorych, salę operacyjną, dwie sale endoskopowe, salę opatrunkową oraz pracownię rentgenowską. Od pierwszych dni Klinika była wiodącym ośrodkiem naukowym (tylko w pierwszych latach działalności opublikowano ponad 100 prac naukowych) oraz dydaktycznym (prowadzono wykłady i ćwiczenia dla studentów ostatnich lat medycyny). Jednym z najważniejszych sukcesów naukowych Kliniki w ówczesnym czasie były doniesienia i publikacje prof. Traczyka nad zastosowaniem fal ultradźwiękowych w nieinwazyjnym leczeniu kamicy moczowej.

Po nagłej śmierci prof. Traczyka, od 2 stycznia 1953 obowiązki kierownika Kliniki pełnił doc. Jan Falkowski. W lipcu 1954 roku na stanowisko kierownika Kliniki został mianowany prof. Stefan Wesołowski, który funkcję tę pełnił przez 26 lat. Okres ten był okresem niezwykle dynamicznego rozwoju kliniki. Wprowadzono nowoczesne metody leczenia chirurgicznego, m.in. wykonano pierwsze w Polsce operacje przetoki cewkowo-odbytniczej, operacje odprowadzenia moczu z użyciem wstawki jelitowej u chorych poddawanych radykalnemu wycięciu pęcherza moczowego, czy zabiegi uzupełnienia górnego odcinka moczowodu przeszczepionym wyrostkiem robaczkowym. Jednym z najważniejszych dokonań prof. Wesołowskiego były zakończone sukcesem usilne dążenia do uzyskania oddzielnego budynku dla Kliniki Urologii. Po ponad 20 latach starań i 6 latach budowy, 4 stycznia 1971 roku przyjęto pierwszych pacjentów do nowej siedziby Kliniki Urologicznej, mieszczącej się w pawilonie VII. W budynku na 3 piętrach stworzono 3 oddziały – męski, żeński i dziecięcy, obejmujące łącznie 90 łóżek, blok operacyjny z 3 salami, pracownie rentgenowską, biochemii i mikrobiologii, bibliotekę z niezwykle bogatym księgozbiorem oraz salę wykładową, która stała się miejscem wykładów dla studentów oraz miejscem posiedzeń Warszawskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Urologicznego.

Po przejściu prof. Wesołowskiego na emeryturę, w październiku 1978 obowiązki kierownika Kliniki objął dr hab. med. Andrzej Borkowski. W kwietniu 1980 roku na kierownika Kliniki mianowano prof. Tadeusza Krzeskiego. W kolejnych latach w sposób szczególny w Klinice rozkwitła urologia dziecięca, szczególnie bliska prof. Krzeskiemu. Za badania nad leczeniem odpływu pęcherzowo-moczowodowego u dzieci zespół Kliniki został nagrodzony przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w 1992 roku. Jednocześnie istotnie unowocześniono instrumentarium chirurgiczne potrzebne do leczenia chorych na kamicę układu moczowego. W 1984 roku powstała pracownia endourologii, w której przeprowadzono pierwszy w Polsce zabieg endoskopowego przezskórnego usunięcia kamienia nerkowego (PCNL). W 1988 uruchomiono pierwszą w kraju pracownię litotrypsji falami generowanymi zewnątrzustrojowo (ESWL). W Klinice w 1990 roku powołano Sekcję Endourologii i ESWL Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Prof. Krzeski wprowadził ponadto do praktyki urologicznej nową technikę operacyjną wytwarzania pochwy z uszypułowanego płata pęcherza moczowego, stosowaną następnie z powodzeniem na całym świecie.

Po odejściu prof. Krzeskiego na emeryturę w 1992 roku, funkcję kierownika Kliniki objął prof. Andrzej Borkowski. W kolejnych latach kontynuowane było dzieło prof. Wesołowskiego i Krzeskiego. Klinika utrzymywała się w grupie liderów leczenia małoinwazyjnego kamicy układu moczowego, poszerzono jednocześnie zakres operacji onkologicznych i chirurgii prostaty. Istotnie wzrosła liczba wykonywanych operacji radykalnego wycięcia pęcherza moczowego z wytworzeniem zastępczego pęcherza jelitowego, operacji radykalnego wycięcia prostaty, nerki. Wprowadzono ponadto nowoczesne metody małoinwazyjnego leczenia chorób prostaty oraz uruchomiono pracownię badań urodynamicznych, która umożliwiła kompleksową diagnostykę pacjentów cierpiących z powodu nietrzymaniem moczu i zaburzeniami neurologicznymi dolnych dróg moczowych.

W październiku 2012 roku na kierownika Katedry Urologii został powołany prof. Piotr Radziszewski. Rozwój Kliniki po raz kolejny nabrał tempa, wznowiono szereg inicjatyw naukowych i szkoleniowych, jak i podjęto szereg wysiłków mających na celu poprawę warunków leczenia pacjentów Kliniki i pracy zespołu Kliniki.

Przez ponad 60 lat czynnej – klinicznej, naukowej i dydaktycznej działalności w Klinice pracowało ponad 100 urologów, z których większość uzyskała tytuł doktora nauk medycznych, 10 uzyskało tytuł doktora habilitowanego, 10 tytuł profesora. Lekarze Kliniki przygotowali 7 podręczników urologii, a wysiłki naukowe zaowocowały setkami doniesień i publikacji oraz licznymi nagrodami ministerialnymi i uniwersyteckimi.

Aktualnie Klinika zajmuje 4 piętra pawilonu VII Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus. Składa się z:

• dwóch oddziałów z 60 łóżkami;
• dwóch bloków operacyjnych, na które składają się: dwie sale chirurgii klasycznej i laparoskopowej, 3 sale endourologiczne, pracownia ESWL oraz sala pooperacyjna;
• specjalistycznej poradni urologicznej, zajmującej się kompleksową opieką nad dorosłymi pacjentami ze schorzeniami układu moczowego i męskiego układu rozrodczego, w tym zaburzeniami erekcji;
• pracowni urodynamicznej, oferującej pełną diagnostykę zaburzeń funkcjonalnych i neurologicznych dolnych dróg moczowych, w tym nietrzymania moczu i nadreaktywności wypieracza pęcherza moczowego;
• samodzielnej pracowni rentgenowskiej i ultrasonograficznej, zapewniających pełnoprofilową nieinterwencyjną i interwencyjną urologiczną diagnostykę obrazową;
• zaplecza organizacyjno-dydaktycznego, na które składają się sekretariat oraz sala wykładowa im. Prof. Stefana Wesołowskiego;
• muzeum urologii, stanowiącego bogatą kolekcję instrumentarium urologicznego oraz dokumentów i przedmiotów, bezpośrednio związanych z historią Kliniki.

Codzienną opiekę nad pacjentami Kliniki sprawuje specjalistyczny zespół lekarzy urologów, anestezjologów, radiologów i onkologów, pielęgniarek wyspecjalizowanych w urologii, chirurgii i anestezjologii oraz sanitariuszy. Wśród lekarzy pracujących aktualnie w Klinice 2 posiada tytuł naukowy profesora, 2 doktora habilitowanego, 9 doktora nauk medycznych. Prowadzona jest intensywna działalność lecznicza, ale również dydaktyczna i naukowa. W Klinice urologii nauczani są studenci medycyny, ratownictwa medycznego i pielęgniarstwa, prowadzone są również kursy i szkolenia podyplomowe dla lekarzy w trakcie specjalizacji i lekarzy specjalistów. Zespół Kliniki włączony jest w liczne badania naukowe i kliniczne, w tym badania nad najnowszymi technikami w urologii, publikuje co roku liczne opracowania naukowe w krajowej i międzynarodowej prasie specjalistycznej. Corocznie organizowane są również konferencje naukowe oraz liczne spotkania i posiedzenia. Historia i tradycja niezmiennie stanowi dla zespołu Kliniki powód dumy, jak i niezwykłe zobowiązanie wobec Mistrzów z poprzednich pokoleń lekarskich.

Przygotowanie do hospitalizacji planowej:

Do hospitalizacji planowej zaleca się przygotowanie:

1. wymaganych dokumentów: czytelnie wypełnionego skierowania do szpitala, autoryzowanego przez lekarza kierującego, dowodu tożsamości.
2. dotychczasowej dokumentacji medycznej;
3. w przypadku choroby przewlekłej (innej niż urologiczna) zaświadczenia od lekarza prowadzącego o aktualnym stanie zdrowia i przyjmowanych lekach;
4. leki (listę przyjmowanych leków);
4. przybory toaletowe.

Gdzie Pacjent powinien się zgłosić?

Przyjęcia Planowe:
Urologiczna Przychodnia Specjalistyczna – do godz. 12.00 Klinika Urologii, pawilon nr 7, parter.
Główna Rejestracja Szpitala, wejście główne do budynku od strony ul. Lindleya, pawilon nr 20.
Planowe przyjęcia do Kliniki Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej odbywają się do godziny 12.00.

Stany Ostre:
Izba Przyjęć (SOR – szpitalny Oddział Ratunkowy), pawilon nr 20, wejście od ul. Lindleya 4.